Przez długie lata pomiędzy sąsiadującymi ze sobą rasami Mon Calamari i Quarren narastały wszelkiej maści waśnie oraz niepokoje.  Bardziej agresywnie usposobieni mieszkańcy Dac postanowili utworzyć Quarren Isolation League, której celem było zaskarbienie sobie uwagi ze strony cywilizowanych rejonów Galaktyki, jako że to Mon Calamari brylowali w międzyplanetarnym handlu, sztuce oraz polityce.

Stosunkowo szybko do paktu przystąpiła prymitywna rasa Moappa, a po wybuchu Wojen Klonów QIA uzyskała wsparcie ze strony Konfederatów. Mon Calamari stali się ofiarami przeróżnych represji. Separatyści wykorzystali także zaistniałą sytuację jako pretekst do przeprowadzenia inwazji na wodną planetę.

Gdy informacja o ucisku nad długoletnim sprzymierzeńcem Republiki dotarła na Coruscant, Zakon Jedi niezwłocznie wysłał flotyllę Acclamatorów na miejsce konfliktu. Żołnierze byli dowodzeni przez Mistrza Kit Fisto. Niszczyciele, wykorzystując swoją małą masę, wodowały na powierzchni Mon Calamari, a oddziały podwodnych komandosów ruszyły w głębiny.

Błyskawicznie doszło do podwodnej bitwy, w której również wziął udział delegowany przez Radę Generał. Siły Quarrenów i Separatystów zostały w niej doszczętnie rozbite, choć Republika poniosła stosunkowo ciężkie straty.  Mistrz Fisto nie zdołał jednak odnaleźć dowodzących Konfederatami, bowiem za przesył rozkazów odpowiadały telepatycznie usposobione Moappy.

To właśnie obecność Roju przedłużyła misję Klonów na Mon Calamari o kilka kolejnych dni. Ostatecznie wszelki opór został zlikwidowany, a tubylcom przywrócono wolność. Większość sił Republiki opuściła system, zostawiając  jedynie symboliczne oddziały, mające gwarantować cywilom bezpieczeństwo.

Bitwa o Mon Calamari była jednym z najszybciej rozstrzygniętych konfilktów podczas całego okresu trwania Wojen Klonów, choć odbudowa planety trwała jeszcze długo po zakończeniu galaktycznych zmagań.