Profesje:
Leśnik – Giermek - Rycerz

Umiejętności:
sekretne znaki (łowców), sekretny język (łowców), skradanie się, spostrzegawczość +10, tropienie, wspinaczka, ukrywanie się, jeździectwo +10, nauka (genealogia, heraldyka, teologia, taktyka/strategia), opieka nad zwierzętami, plotkowanie, tresura, unik +10, znajomość języka (staroświatowy, bretoński)

Zdolności:
bardzo szybki, broń specjalna (dwuręczna) +10, wędrowiec, broń specjalna (kawaleryjska) +10, etykieta, silny cios +10, broń specjalna (korbacze)

Zasady specjalne:
Lęk przed końmi – spadł nieraz, w dodatku konie go nie lubią (umiejętność niby wpisaną ma, ale po prawdzie to i tak -20 do wszystkich statystyk kiedy konno i -20 w walce konno

Opis:
Magnus Hexxensson przebył w swoim życiu długą drogę. Kto mógłby przypuszczać, że nordlandzki drwal zaważy kiedyś na losach Imperium? Ale w czasach, gdy Sigmar powraca w postaci młodego kowala Valtena i takie historie można usłyszeć. Magnus był jednym z kilkunastu bękartów nordlandzkiego rycerza Lotara Hexxenssona. Po śmierci Lotara schedę po nim obrał jego kuzyn Franz, bardziej wyważony i rozsądny. Chcąc zabezpieczyć czystość swojej krwi, zaczął od wieszania wszystkich znanych bękartów Lotara. Wszystko szło gładko, do czasu, gdy siepacze wysłani po prostego drwala zostali po tygodniu znalezieni martwi. Dopiero spory oddział przyprowadził przed oblicze Franza, wierzgającego i ciskającego klątwami młodego drwala. Ten, zafascynowany niepokornym młodzieńcem postanowił darować mu życie i zaproponował służbę. Magnus odebrał wykształcenie i został giermkiem starego rycerza. Gdy nadeszły Burze Chaosu, wykazał się odwagą wynosząc z bitewnej zawieruchy ciało swojego pana, chroniąc je przed sprofanowaniem. W uznaniu zasług otrzymał tytuł rycerski i uznano jego prawa do herbu. Nordland przywitał go jak bohatera. Jednak nieposkromiona ambicja i dzika żądza władzy dały o sobie znać. Wykorzystując posłuch wśród plebsu i falę religijną ogarniającą Imperium ogłosił się kolejnym wcieleniem Sigmara i zaczął szkolić gromadzących się wokół niego fanatyków religijnych na modłę wojskową. Został uznany za jednego z głównych przywódców wojny domowej; po porażce zaszył się w Bretonii, by powrócić do Imperium dopiero po dziesięciu latach.

Wygląd:
Nawet zbroja rycerska i złoty łańcuch nie zamieni plebejusza w patrycjusza. W oczach rycerstwa zawsze będzie kmieciem. Nawet po latach, pomimo obycia w wielkim świecie pachnie smołą i żywicą, w dodatku topór trzyma jak pospolity rębacz niż wojownik. Nie lubi koni – ze wzajemnością.

Lubię to

 Lubi to 0 osób
 Kliknij, by dołączyć

 Lubisz to!